Zgodnie z podejściem AIAG (tabela dotycząca wykrywalności) taki czujnik jest kontrolą przyczyny z DET=2. Nie jest to prewencja – nie zapobiega niezamontowaniu narzędzia, ale ten problem wykrywa.
Generalna zasada mówi, że przy opisie skutków wady powinno się zakładać, że przechodzi ona przez procesy wewnętrzne i zewnętrzne bez jakiejkolwiek kontroli i „idzie” w kierunku klienta finalnego. Jeżeli zatem wada nie powoduje zatrzymania procesu (np. przez to, że nie ma możliwości zmontowania części z uwagi na za małą średnicę wywierconego otworu), to skutków tzw. wewnętrznych (w procesie) nie powinno się opisywać. Takie podejście powoduje jednak, że analiza ryzyka może nie wskazać wszystkich problemów, które mogą być istotne dla firmy pracującej z FMEA. Dlatego też „dobrą praktyką” może być wpisywanie skutku wewnętrznego (dla firmy) w postaci podniesionej wadliwości, konieczności napraw itp. Wtedy analiza FMEA będzie pełniej pokazywała problemy wynikające z danej wady.
Detekcja w takim przypadku zgodnie z nomenklaturą AIAG może być opisana:
„Detekcja zapewniona przez prewencję (1)”.
OCC z angielskiego occurrence oznacza występowalność przyczyny wady.
Nowe wartości RPN są wpisywane w dwóch przypadkach:
a) Kiedy działania są rekomendowane – wpisujemy cel, jaki chcemy osiągnąć.
b) Kiedy działania są wdrożone – wpisujemy realny wynik wdrożonych działań po ocenie skuteczności (nie zawsze osiągamy założony cel!).
Działania wdrożone są przenoszone do kolumny działań podjętych. A nowe działania dodają nam kolejny wiersz z akcjami wpisywanymi do tej samej lub innej przyczyny wady.
Praktyczne stosowanie wymagań zawartych w podręcznikach zarówno AIAG jak i VDA pokazują przekrój klientów od wewnętrznych do użytkownika końcowego (więcej na ten temat mówią również CSRy poszczególnych klientów OEM)
Generalnie wartości SEV w PFMEA powinny wynikać bezpośrednio z DFMEA. Na pewno nie można wartości SEV zaniżyć. Jedyne, co może spowodować zawyżenie SEV w PFMEA, jest to, że w trakcie analizy procesu wykazano pojawianie się jakiegoś skutku dla procesu wewnętrznego (np. możliwość skaleczenia się operatora), a tego typu skutków nie uwzględnia (co do zasady) konstruktor, robiąc DFMEA. Zatem w DFMEA dana wada może mieć SEV=4, czyli nieznaczne skutki dla użytkownika, ale w procesie (PFMEA) powodować skaleczenie operatora, czyli SEV=10.
Jeśli obniżenie wynika z wcześniejszych wysokich skutków wewnętrznych, które zdominowały wpływ na wynikową wartość w kolumnie SEV, to tak; niemniej jednak rozpatruje się dwa przypadki:
a) Nie było dostępne DFMEA i wpisano skutek Funkcja Nieznana (10), w trakcie kolejnych rewizji nastąpiła aktualizacja o dostępne dane z istniejącego już DFMEA.
b) W trakcie testów i walidacji skutki wcześniej ocenione okazały się zbyt rygorystyczne i zarazem zawyżały wartość SEV.
Pamiętajmy: obecnie na wartość wynikową SEV w PFMEA mają wpływ wyniki z minimum trzech obszarów skutków: Wewnętrzne, Zewnętrzne i Użytkownik.